Çok yazacak yazı söyleyecek söz var esasında bakarsanız ama hep diyorum ya adımız hıdır elimizden gelen budur.
Son zamandaki süreçleri sizler iyi görüyor ve izliyorsunuz.
Bu anlamda halk gayet bilgili.
PKK’nın çekilmesi Akil adamlar vb.
Yani Maşallah birde akil adamlarımız eksikti. Bu tiyatro oyununa onlarda dahil oldu. Bir sanatçıya film ile ilgili bir teklif gittiğinde senaryosuna bakıyor eğer profili uygunsa oynuyor yoksa ret ediyor.
Bu akil adamlar filmini sözde akil adamlarımız nasıl kabul ettiler merak konusu.
Herkes işini yapmak ve işine odaklanmalı sanatçı sanatını irca etmeli, siyasetçi ise siyasetini yapmalı.
Milletin karşısına geçip ne anlatacaklar, bir gaziyi gördüklerinde ne söyleyecekler, bir şehit çocuğunun karşısına çıktıklarında ne diyecekler ben inanın merak ediyorum.
Bu kadar rezillik ve Türk Milleti ile dalga geçmenin haddini tabiî ki de birileri bildirecektir bunlara.
Türk Milletinin asil ruhunu okşayarak KÜRT ve TÜRK ayrımı yaparak yıllardır yaşadığımız coğrafyada kız alıp vermeden tutunda ticari diyaloklarımıza kadar kardeşçe yaşadığımızı ve görmezlikten gelerek PKK ile KÜRT halkını aynı kareye alıp sorun var diyenlere yazıklar olsun diyorum.
Varsayalım bunlar akil bizden akıllılar.
O zaman 70 milyonu ikna etmek için il il gezeceklerine dağda 2 bin çapulcuyu gitsinler de ikna etsinler bizde rahat edelim.
Satırlarıma bir Şehit kızının babasına yazdığı şiirle veda ediyor. Ne Mutlu Türküm diyebilmenin şerefini sizlerle yaşıyorum…
Canım babamAnnem hep anlatırdı.
Küçükken yanıma yatarmışsın, canım kızım der, okşar, severmişsin beni.
Sen tam kalkacakken tutarmışım seni, gitme diye…
Keşke yıllar önce bayraklı tabutun arkasından tutupta gitme baba, beni bu dünyada yalnız bırakma diyebilseydim.
Küçükken herkesin bir kahramanı olur.
Benim kahramanım her zaman sendin.
Yakışıklı babamdın.
Hem vatanın hem de benim kahramanım.
Şimdi kim koruyacak beni baba?
Niye aldılar ki seni benden?
Hiç mi düşünmediler beni, annemi, kardeşlerimi?
Küçüklüğümden beri her gün dua ederim.
Rüyalarıma gelmen için.
Yatağımın hep bir tarafını boş bırakırım, belki gelir yatarsın diye…
Hiç hareket etmemeye çalıştığım bile olur.
Uyandığımı düşünüp gitme diye.
Belki de bu yüzden ne zaman babasının elinden tutmuş bir çocuk görsem özlemle bakarım.
Baba sözcüğüne bile öyle hasretim ki….
Her akşam gelecekmişsin gibi bekliyorum baba! Kapı çalacak ve içeri gireceksin, hemen atlayacağım boynuna….
Sen hiç yanımda olamadın baba.
Okula başladığımda, seni özleyip yorganın altında gizlice ağladığımda, ilk kez okumayı öğrendiğimde.
Tek tesellim senin beni cennetten izlediğini bilmekti.
Biliyor musun baba?
Ben hiç utanmadım.
Hep gururla, Şehit kızı olmanın verdiği onurla başım dik gezdim “baba”
Burdan öncelikle seni ve sonrada tüm Şehit Abilerimi selamlıyor, ellerinden öpüyorum.
Kızın Hilal