Türkiye’de ortalama her 10 kadından 4′ü eşinden şiddet görüyor.
Kadınlar, fiziksel şiddetin yanı sıra, cinsel, ekonomik ve psikolojik şiddete maruz kalıyor.
Şiddete maruz kalan kadınlarda, had safhada korku, ürkeklik, sessizlik, çekingenlik, ani çarpıntı, irkilme, unutkanlık, uykusuzluk, aşırı yorgunluk, perdeleri açma korkusu, yalnız sokağa çıkamama, güvensizlik, düzgün cümleler kuramama, konuşurken göz teması kuramama ve umutsuzluk baş gösteriyor.
Bir çoğu bu duruma boyun eğmek zorunda kalıyor. Çünkü, toplumsal baskı kadını sahipsiz ve çaresiz kılıyor.
Ne acı bir durum…
Sevdiğine zarar verebilme ihtimaline binaen sert esen rüzgarlara bile ‘’ESME’’ diye haykıran türkülerin söylendiği topraklarda bu durumu kabul etmek inandığımızı söylediğimiz kutsal değerlere ihanet etmektir.
Bakınız, Kutsal Kitabımızın Nisa (Kadınlar) suresinde erkeklere hitaben ne buyruluyor: ‘’… Eşlerinizle iyi geçinin. Eğer kendilerinden hoşlanmadınızsa, olabilir ki, siz bir şeyden hoşlanmasanız da Allah onda birçok hayır takdir etmiş bulunur.’’
Şefkat Peygamberi Efendimiz bir hadis-i şeriflerinde ” Mü’minlerin iman bakımından en kusursuzu, ahlâkı en güzel olanıdır. Ahlâkı en güzel olanınız da, kadınlarına en güzel davrananınızdır.” buyuruyor.
Türk kültüründe aile, toplumun temeli olarak görülüyor ve adeta kutsanıyor.
Geleneksel anlayışımızda ölçülü ve adil olmak övülüyor, tavsiye ediliyor. Düşmanına dahi ölçülü/adaletli davranmayı öğütleyen bu anlayış, bizi, hayat arkadaşlarımıza karşı olabildiğince hassas davranmaya çağırıyor.
Kültür kodlarımızı meydana getiren, dini ve milli değerlerimizde, bırakınız kadına şiddet, karıncaya bile şiddet hoş görülmüyor.
Hal böyleyken, 2005-2011 yılları arasında 4.196 kadının yakınları tarafından katledilmesi ve her geçen gün kadın cinayetlerine yenilerinin eklenmesi dehşet verici bir toplumsal çelişkidir.
Gün geçtikçe, öfkesini de sevgisini de kontrol altında tutamayan, dengesiz ve ölçüsüz bir toplum haline dönüşmeye başladığımızı üzülerek görüyoruz.
Bir kimse sevdiğini iddia ettiği kişiye nasıl zarar verebilir? Hangi ölçüyle, hangi gerekçeyle böyle bir şeyi düşünebilir, bu düşünceyi nasıl haklılaştırabilir, nasıl gerçekleştirebilir? Bu durumu kabul etmek mümkün değildir.
Bu ve benzeri olayların yaşanmasının ardındaki temel neden, toplumun özdenetim mekanizması olarak adlandırabileceğimiz, ölçülerimizi belirleyen moral değerlerimizin yozlaştırılması ve insanlarımızın kendilerine yabancılaştırılmasıdır.
Özellikle 1980 sonrasında yaşanan hızlı ve kontrolsüz gelişmeler, tüketim ve eğlence kültürünün dayatmaları karşısında gerekli tedbirlerin alınmayışı, milli eğitim sistemimizin örf ve kültür aktarımı konusunda yetersiz kalışı bugün karşılaştığımız toplumsal ölçüsüzlük vakalarının temel nedenleridir.
Bugüne kadar, değerlerimizin korunup, geliştirilmesi konusunda defalarca yazılar yazılmıştır. Bu yazılar ‘’kaç kişi tarafından okunmuştur?’’, ‘’kaç kişi tarafından dikkate alınmıştır?’’ sorularına çok iyimser cevaplar verebileceğimizi sanmıyorum.
Doğrusu, bu yazının akıbetinin de diğerlerinden pek farklı olacağını düşünmekte zorlanıyorum. Ancak şartlar ne olursa olsun bizler yazmaya veya anlatmaya devam etmeliyiz.
Başta kendimiz, ailemiz ve yakın çevremiz olmak üzere sözümüzün dinlendiği her ortamda milli değerlerimizin korunup geliştirilmesi hususunda telkinlerde bulunmayı sürdürmeliyiz.
Unutulmamalıdır ki, kadınların ikinci sınıf insan muamelesine tabi tutulması, milli, dini ve insani hiçbir değerle bağdaşmayan bir cahiliye devri adetidir.
Kız çocuklarını diri diri toprağa gömecek kadar vahşileşen cahiliye toplumunu hatırlatan kadına şiddet vakalarına karşı devlet tarafından caydırıcı yaptırımlar getirilmelidir.
Toplumda erkeğin, ailedeki ve sosyal hayattaki rolünü kaba kuvvete dayandıran ilkel anlayışın değişmesi için, gerçek değerlerimizi anlatan gerçek alimlerin, gerçek mürşidlerin ortaya çıkmasını diliyorum.
SELAM DOĞRU YOLDA GİDENLEREDİR.
NOT: Bu yazı ilk olarak 18 Ekim 2011 tarihinde yayınlanmıştır