MHP Genel Başkan Yardımcısı Celal ADAN, bugün (15 Nisan) yaptığı yazılı açıklamada;
‘’Partimiz, nesebi gayri sahih birtakım sözde siyasi karakterlerin küçük akıllarına oyuncak olmayacak kadar büyüktür.” dedi.
Türk Ceza Kanunu madde 125, bir kimseye onur, şeref ve saygınlığını rencide edebilecek nitelikte somut bir fiil veya olgu isnat eden kişinin hakaret suçunu işlemiş olacağını hükme bağlıyor.
Adan, cezai sorumluluğunu ortadan kaldırmak için cümleyi öznesiz kurmuş ama; TCK 126; ‘’ hakaret suçunun işlenmesinde mağdurun ismi açıkça belirtilmemiş veya isnat üstü kapalı olarak geçiştirilmiş olsa bile, eğer niteliğinde ve mağdurun şahsına yönelik bulunduğunda duraksanmayacak bir durum varsa, hem ismi belirtilmiş ve hem hakaret açıklanmış sayılır.’’ deniyor.
Adan’ın yukarıdaki cümlesi, açıklamanın bütünü içinde değerlendirildiğinde, olağanüstü kongre talep edenlere nesebi gayri sahih demek suretiyle hakaret ettiği anlaşılıyor.
Oysa ki Genel Başkan 12 Nisan (Salı) günü yaptığı grup konuşmasında;
‘’ Samimiyetle ifade ediyorum, Tüzük Kurultayı için imza veren her kardeşim benim için değerlidir. Hepsinin iradesine saygı duyuyor, taleplerini biliyor ve anlıyorum.’’ demişti.
Adan’a sorsanız ‘’kastım kesinlikle imza veren delegeler değildi’’ diyecektir. (ki bu yazı yazılırken sosyal medya aracılığıyla buna benzer bir paylaşımda bulunmuş)
Sözü uzatmaya gerek yok zira ortalama zekaya sahip herkes anladı ki Adan, olağanüstü kongre talep edenlere hakaret etti.
Öncelikle HAKARETİNİ KENDİSİNE BİN MİSLİYLE İADE EDİYORUM. BİN MİSLİ DİYORUM BAKIN BUYURSUN DERHAL DAVA AÇSIN HAKKIMDA BEKLİYORUM..!
Gelelim, asıl meseleye; Adan ve türevlerini bize musallat eden talihsizliğimizin nedenlerini konuşalım.
1- Genel Başkan, onlarla yol yürümeyi tercih etti. Çünkü Adan gibilerin tabanda ve halkta karşılığı olmadığı için kendisine rakip olamayacağını ve başını ağrıtmayacağını düşündü.
2- Bu tiplerin kendisine yaptığı aşırı övgü hoşuna gidiyordu. Bunlar Genel Başkan’ın her kelamını sorgulanmaz, tartışılmaz, doğruluğundan şüphe edilemez hikmetler olarak kabul ettiler. Kimseye fırsat bırakmadan ‘’ne güzel buyurdunuz efendim’’ moduna geçtiler.
3- Genel Başkan, bu tiplere yapılan eleştiriyi, bunlara gösterilen tavrı kendi otoritesine karşı yapılmış haksız bir müdahale olarak kabul etti ve her şartta bunları korudu.
4- Tabanın düşüncelerini, hasetlik, intikamcılık, çekememezlik, yetersizlik olarak değerlendirdi ve adeta ‘’siz değil bunlar haklı’’ dedi. Tabana inat bunları taşıdı.
5- Bunların muhalefete karşı hakaretlerini sadece bir kelimesi ile sona erdirebilecekken, ses çıkarmadan yani zımnen bunların pervasızlıklarını onayladı.
6- Kendisi iyi çevresi kötü imajını kendisine bir koruma kalkanı olarak muhafaza etti. Bunu son aşamada kullanacağı bir koz olarak elinde tuttu. İşler kötüye gittiğinde içlerinden ‘’en çok kötü (!)’’ ilan edileni kurban ederek tabanın gazını aldı.
7- Bizim gibi gözünü Genel Başkan’la açmış kimseler de ‘’onlar yolcu biz hancıyız, biz evin çocuğuyuz’’ duygusallığı içinde uzun süre yeterli tavrı ortaya koymadık. Genel Başkan’a inandık, ‘’vardır bir bildiği’’ dedik. Ama Genel Başkan bize ısrarla ‘’evin buzağısı hiç büyümez’’ muamelesi yaptı.
8- Omuz omuza, hiç taviz vermeden, birbirimiz onore ederek, birbirimize değer vererek mücadele etmek yerine bu tiplere hiç ses çıkarmadan yürümek isteyenlerimiz de oldu. Sandılar ki, bunlar bizi bir yere taşırlar. Oysa ki onlar kendilerinden başka hiç kimseyi düşünmüyorlardı.
9- Biz birbirimizle anlamsız mücadeleler, sonuçsuz rekabetler, aptalca didişmeler içindeyken bu tipler yerlerini sağlamlaştırdı.
10- ‘’Aman ne olur ne olmaz kendimizi belli etmeyelim!’’ diyenler de bu değirmene su taşıdılar. Halbuki bu değirmen hepimizi aynı anda öğütüyordu.
BUNDAN BÖYLE,
Bu tipler, ülkücülere saygı duymayı öğrenene kadar mücadele etmeye yemin ettik…!
Ülkücüler Türkiye’nin en güzel insanlarıdır.
Ülkücü hareket bizim ailemizdir.
Allah kalbimize göre versin inşallah…
Selam doğru yolda gidenleredir.